Kwakende kikkers op een zwoele zomeravond. Een van de vele geluiden uit mijn jeugd. Oorverdovend soms. Soms zelfs zo hard dat je je slaapkamerraam van lieverlee dichtdeed.
Gaandeweg de tijd verstomde het… iets met gif in de sloot; kikkers dood.
Eenmaal 18 verhuisde ik naar de stad, en verder.
En sinds ik op zandgrond woon, had ik er geen hoop op.
Kikkerconcerten verwerden iets van het verleden.
Tot vannacht!
Voor het eerst sinds ik hier vijftien jaar geleden ben komen wonen, hoorde ik keihard kikkers kwaken!
Yay: het gaat goed met (delen van) de natuur. Ze herstelt!
P.S. de foto heb ik gemaakt in een park in Osdorp. Je kan er op naar kikkers zoeken; als je hem vindt hoor ik het graag.